Wydawnictwo „Marek Derewiecki” opublikowało II tom dzienników Władysława Tatarkiewicza z lat 1960–1968 w opracowaniu prof. Radosława Kuliniaka i dr. Mariusza Pandury z Uniwerystetu Wrocławskiego oraz Łukasza Ratajczaka z Połączonych Bibliotekach WFiS UW, IFiS PAN i PTF w Warszawie (Kęty 2021, ISBN 978-83-66315-01-3, s. 838).
Chronologicznie „Dzienniki” Władysława Tatarkiewicza obejmują lata 1944–1960 (tom I), 1960–1968 (tom II) i 1969–1977 (tom III), który ukaże się w roku 2022. Tom drugi ma charakter pamiętnikarski, jest dokumentem historycznym, relacją pisaną na bieżąco, z dnia na dzień, przez zarazem znakomitego obserwatora i sprawozdawcę, człowieka ukształtowanego w Polsce niepodległej, arystokratę ducha, filozofa i nauczyciela akademickiego, ponadto chrześcijanina. Lektura „Dzienników” to fascynująca, intelektualna podróż w czasie. Konfrontowanie się Tatarkiewicza z siermiężną rzeczywistością Polski Ludowej powoduje niekiedy zabawne dysonanse. Oprócz spraw codziennych, filozof opisuje realia i kuluary życia naukowego. Przez całą książkę przewijają się postaci naukowców, artystów i dziennikarzy. „Dzienniki” mogą być wciągającą lekturą dla młodych czytelników, znających autora wyłącznie dzięki jego trzytomowej „Historii filozofii”. Mają bardziej charakter zapisków literackich niż filozoficznych dywagacji. Pan Profesor Tatarkiewicz schodzi z katedry uniwersyteckiej wprost w codzienność, jawi się w niej nie jako uczony, lecz jako „żywy człowiek”, zatroskany o swoje zdrowie, los rodziny i znajomych (od Redakcji).
Więcej informacji o książce na stronie wydawcy.
